Git Gel Duygu Seli – Alzheimer

Canan Baksay- Hasta yakını (kızı) – Nisan 2004

Annem yaklaşık 10 yıldır Alzheimer hastası ve ben 8 yıldır bunun farkında olarak yaşıyorum. Babam hayatta ve annemle birlikte yaşıyor fakat bu hastalığı hala tam benimsemiş ve kabullenmiş değil. Annemin yeni durumuna bir türlü alışamadı ya da alışmak istemiyor. Bu nedenle; ben ve iki kardeşim büyük ölçüde bakımını üstlenmiş durumdayız. Haftayı belli günlere bölüp, günümüzü annemle geçiriyoruz. Bu sisteme, 3 sene önce annemin evden çıkıp, kaybolması neden oldu. Hayatımın en çaresiz günüydü.

Bu hastalığı düşündüğümde genelde öfke hissediyorum ama bazen de annemin mükafatı olduğunu düşünüyorum. Genç yaşta kaybettiği oğlunu hatırlamıyor, hatırlasa da ona duyduğu derin acıyı hatırlamıyor. Bir sürü ilaç kullanıyor ve sürekli doktor kontrolünde. Hastalığının farkında ama sadece unutuyorum diye söylüyor. Hastalığının adını ve diğer etkilerini bilmiyor.

Annem eski halinden oldukça farklı hem fiziksel hem de ruhsal olarak. Fiziki hali çökük, yorgun ve zayıf; ruhsal hali ise her gün başka bir hal alıyor. Hastalığından önceki ruh durumu depresif ve hüzünlüydü. Şu an ise neşeli, esprili ve alaycı. Eskiden en komik durumlara gülümsemekle yetinirken, şimdi kahkahalar atıyor. Eskiden şarkıları dinlemekle yetinirken, şimdi şarkı söylüyor. İleri bir evrede olmasına rağmen; tuvalet ve temizlik alışkanlığı sürüyor ve mutfağına girilmesi hala onu rahatsız ediyor.

Artık annem daha şefkatli ve dokunmaktan hoşlanıyor ki eskiden dokunmayı çok sevmezdi. Bu hastalık anneme yumuşak bir ifade verdi. Anneme duyduğum sevgi, tahammülümü ve sabrımı yükseltiyor. Babamla çok sorun yaşamış olmasına rağmen, hayatı boyunca onu yeniden keşfedip, yeniden sevdiğini düşünüyorum.

Ağladığı zamanlarda ben de ağlamak istiyorum ama onu sakinleştirmek için bunu göstermemeye çalışıyorum belki de en zoru bu. Ona acımamayı ve üzülmemeyi öğrendiğimden beri daha rahat ve huzurlu bir ortam oluşturabiliyorum, onun da daha huzurlu olduğunu görebiliyorum.

Annemle yaşadıklarım bir tiyatro gibi. O yönetiyor ben ve ailem de oyuncularız ama en önemlisi biz bu oyuna gönüllü katılıyoruz çünkü onu çok seviyoruz. Onun aramızda olmasından memnunuz ve hastalığı ile ona aramızda yer verdik.

Bu hastalığı kabullenmemde ve böyle düşünmemde Alzheimer Vakfı’nın büyük katkısı oldu. Bu sebeple Alzheimer Vakfı’na, doktorlarımıza ve çalışanlarına da teşekkür ediyorum.

Kaynak: Alzheimer Vakfı

Sayfa içeriği bilgilendirme amaçlıdır. İlk adım olarak aile hekiminize danışabilirsiniz.